عنوان تحقیق پایانی: بررسی سیرۀ امام حسین علیه السلام در مواجهه با معاندین در کربلا

استاد راهنما: دکتر حسین خسروی

استادداور: حجة الاسلام و المسلمین سید محمد اسماعیلی

پژوهشگر: اعظم کمانی

21 شهریور 1396

چکیده

در میان جوامع بشری، امامان به ویژه امام حسین(علیه‌السلام) به عنوان آموزگاران الهی دارای اهمیت خاصی بودند و ضرورت توجه به سیرۀ پیشوایان دینی ازجمله امام حسین(علیه‌السلام) ازآنجا نشأت گرفته است که در کشوری که داعیه دینی وفلسفی خاص خود را داشته بایستی قسمت اعظم مباحث ازآموزه های تربیتی دین اسلام گرفته شود.به همین دلیل پژوهشی با عنوان بررسی سیرۀ امام حسین(علیه‌السلام) در مواجهه بامعاندین در کربلا مفید وضروری بوده است. لذا ، هدف ازتحلیل وبررسی سیرۀ عملی این بزرگواران در این دوران ، به نوعی در جهت دادن به رفتار مردم زمانش موثر بوده است، و می تواند ما را در شناخت بهتر وکاملترآن بزرگواران یاری دهد، از طرف دیگر نقش موثرآنان در زمان خویش را بیان کند. پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی به بحث پرداخته است. از این رو با تدبر در شیوۀ متفاوت برخورد امام حسین (علیه‌السلام) با اهانت‌ها ،سعی شده تا شیوۀ آن بزرگواران در مواجهه با این گونه اهانت‎ها استخراج گردد تا راهنماي مؤمنین در برخورد با اهانت‌ها و اهانت‌کنندگان به مقدسات دینی گردد. نتایج این بررسی نشان داد که یکی از عوامل موثردر جذب معاندین،رعایت اخلاق حسنه ،علم وآگاهی توسط امام حسین(علیه‌السلام) بوده است.ایشان با اخلاق وکردار نیکویش، که برگرفته ازعلم وآگاهی بود،معاندین را به راه راست جذب می‌کردند. شیوۀ امام حسین(علیه‌السلام) در مواجهه با سیل توهین ها گاهی پرهیز از دامن زدن به اهانت‌ها و گاهی نفی رویکرد تلافی‌جویانه بوده است ،و نیز گاه سعی بر رفع بهانه‌هاي اهانت بوده و ضمن تشویق به شناخت اهداف دشمن، تلاش کرده‌‌اند تا مسئله اهانت به مانعی در برابر تبلیغ دین و انجام وظایف دینی تبدیل نشود. ایشان در مواجهه با این اهانت‌ها، همواره دوستان خویش را از دامن زدن به اهانت‌ها بر حذر داشته و از اقدامات شتاب آلود و هیجان زده نهی نموده اند. ضمنا با آموزه‌هاي خود از پیروان خود خواسته اند که مقابله به مثل ننموده و اهانت را با اهانت پاسخ ندهند.

واژگان کلیدی: سیره، آزار، معاند